Γκαλιάρι

(Galliari). Οικογένεια Ιταλών σκηνογράφων, ζωγράφων και αρχιτεκτόνων. Διακρίθηκαν στην Ιταλία, στην Αυστρία, στη Γερμανία και στη Γαλλία τον 18ο και 19ο αι. Σημαντικότερα μέλη της ήταν o Μπερναρντίνο (Bernardino, Αντόρνο 1707 – 1794) και ο Φαμπρίτσιο (Fabrizio, Αντόρνο 1709 – Τρεβίλιο 1790). Μολονότι ο Μπερναρντίνο ήταν διασημότερος, θεωρούσαν τον Φαμπρίτσιο ικανότερο: η διαμόρφωση του σχεδίου και της προοπτικής ήταν πάντα δική του, ενώ πρώτος αναλάμβανε την εμφάνιση των μορφών πάνω στη σκηνή. Ο Μπερναρντίνο ασχολήθηκε με τόλμη, αλλά με ελάχιστη προσωπικότητα, με την τεχνοτροπία του μπαρόκ πρώτα και τον νεοκλασικισμό έπειτα. Ο Φαμπρίτσιο, αντίθετα, εργάστηκε πάντα με απόλυτα προσωπική τεχνοτροπία, δίχως να ενδιαφέρεται για αισθητικές σχολές και τάσεις. Οι δύο αδελφοί δίδαξαν στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής του Τορίνο από τότε που ιδρύθηκε (1778). Από τις σημαντικότερες σκηνογραφίες των δύο αδελφών αναφέρονται Η ψεύτικη περιβολάρισσα του Πασκουάλε Ανφόσι (Όπερα του Παρισιού, 1777) και Ηαναγνωρισμένη Ευρώπη του Αντόνιο Σαλιέρι (Σκάλα του Μιλάνου, 1778).